گفت‌وگو با کاسبی که مغازه‌اش مأذنه محله است | اینجا کالای فروخته شده پس گرفته می‌شود
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۹۳۹۶۷
همشهری آنلاین - محمد حسینی: شاید به همین دلیل است که امروز مغازه الکتریکی او در خیابان ۲۴ متری، یکی از معروف‌ترین مغازه‌های محله است.محمدحسین صاحب‌الزمانی سال‌هاست در کارهای خیر پیشگام است و وقتی از او برای مصاحبه دعوت می‌کنیم با تعجب می‌گوید: «مگر من چه کار کرده‌ام که مصاحبه کنم؟ حرفی ندارم.» در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) با لباس خادمی و در حالی که با روی گشاده و مهربان پاسخگو و راهنمای زائران است با او همکلام شدیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
وضعیت مالی خانواده صاحب‌الزمانی تعریفی نداشت. محمدحسین مجبور می‌شود خیلی زود درس و تحصیل را رها و دستفروشی و شاگردی را پیشه کند. در جوانی مغازه کوچکی در خیابان ۲۴ متری می‌خرد که هنوزهم آن مغازه کوچک رزق و روزیش را می‌دهد. هرچند که حالا بیشتر وقتش را صرف خدمت به مردم می‌کند و کمتر فرصت رفتن به مغازه را دارد. با این حال بچه‌ها به خوبی پا جای پای او گذاشته‌اند در غیابش به خوبی مغازه را اداره می‌کنند.
مغازه حاج حسین در بین مردم شهرری معروف است. اول به دلیل صوت اذانی که هر ظهر و شام از پشت‌بام آن طنین‌انداز می‌شود و دوم به دلیل یک تابلو کوچکی که حاجی به دیوار مغازه‌اش زده به این مضمون: «کالای فروخته شده پس گرفته می‌شود.» خیلی‌ها هم با استناد به همین تابلو جنس نسیه می‌برند. حاجی می‌گوید: «اذان گفتن برکت زندگی را زیاد می‌کند و من هر ظهر و شام بر بالای مغازه‌ام اذان می‌گویم.»او پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در خدمت انقلابی‌ها و مردم بوده است و در راهپیمایی‌ها و تظاهرات و مبارزات قبل انقلاب نقش داشته است که چند بارهم طعم زندان‌های ساواک را می‌چشد. بعداز پیروزی انقلاب در ادارات مختلف خدمت کرد. در بیشتر اداره‌ها، نهادها و ارگان‌های شهرری ردی از محمدحسین صاحب‌الزمانی باقیست. بارزترین و بیشترین فعالیت ۳۷ ساله او در نماز جمعه شهرری است که به‌عنوان خادمی افتخاری در برقراری و برپایی نماز جمعه در شهرری ایفای نقش می‌کند. می‌گوید: «در سال‌هایی که هنوز مصلا ساخته نشده بود، از۸صبح با پهن کردن فرش‌ها در صحن‌های حرم برای برپایی نماز جمعه آماده می‌شدیم و تا ساعت ۳بعدازظهر مشغول جمع کردن فرش‌ها بودیم.»
صاحب‌الزمانی برای ما از آرزویش می‌گوید: «تا زنده‌ام دوست دارم خدا کمک کند و توفیق دهد از این مسیر و هدف دور نشوم و همان‌گونه که تا به حال در کارهای عام‌المنفعه و مردمی هر جا گفته‌اند و احساس نیاز کرده‌ام با عنایت و توجه خدا فعالیت کرده‌ام تا آخرین نفس در این راه بمانم و آرزو دارم خدا هیچ‌وقت از خدمت به نمازگزاران جمعه و زائران سیدالکریم(ع) جدایم نکند. دوست دارم صاحب‌الزمانی بمیرم.»
مردم باید در اداره شهرری دخیل شونداو پس از حضور متمادی در اداره‌های مختلف شهرری و تجربه‌های گرانقدر این سال‌ها تأکید می‌کند: «شهرری ظرفیت‌های زیادی دارد اما متأسفانه در کنار این ظرفیت‌ها، مشکلات زیادی هم دارد.دلیل این تناقض استفاده از مدیران و مسئولان غیربومی برای اداره شهر است. مسئولان غیربومی به شهر و شرایط خاص این منطقه آشنا نیستند. چون عمر خدمتشان کم و کوتاه است تا یاد می‌گیرند و آشنا می‌شوند باید عرصه را بر دیگری واگذار کنند و امیدوارم روزی مردم شهرری در اداره این شهر بیشتر دخیل شوند.»
فرصتی برای مغازه رفتن ندارم
۳۷ سال فعالیت در نماز جمعه، ۲۵ سال عضویت در هیئت‌امنای بیمارستان فیروزآبادی، ۲۵ سال فعالیت به‌عنوان هیئت‌امنای آستان مقدس امامزاده عبدالله(ع)، ۳۰ سال عضویت در شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، ۲۵ سال فعالیت در صندوق قرض‌الحسنه حجت بن الحسن(عج)، ۱۳ سال فعالیت در شورای حل اختلاف، ۸ سال عضویت در انجمن حمایت از زندانیان و ۸ سال عضویت در شورایاری محله او را به چهره‌ای آشنا برای اهالی محله تبدیل کرده است و جالب اینکه همه این فعالیت‌ها را به‌صورت افتخاری انجام داده است. صاحب‌الزمانی می‌گوید: «خیلی وقت‌ها برای آشتی دادن و رفع کدورت‌ها به سراغ من می‌آیند و من هم سعی می‌کنم در حد بضاعت خودم به حل مشکل کمک کنم. برای ازدواج جوان‌ها هم پیشقدم می‌شوم. این روزها آنقدر سرم به این کارها گرم است که دیگر فرصتی برای رسیدگی به مغازه ندارم و بیشتر بچه‌ها به امور مغازه رسیدگی می‌کنند.»
رضا مصطفایی از کاسبان قدیمی ۲۴ متری و از دوستان، همسایگان و همرزم حاج محمدحسین صاحب‌الزمانی است که به خوبی خاندان صاحب‌الزمانی‌ها را می‌شناسد و از همه آنها به خوبی و نیکی یاد می‌کند. او معتقد است ویژگی‌های خیرخواهانه حاج محمدحسین مدیون پدر و مادرش است و از جوانی عشق کارهای مردمی و خیر در او متبلور بوده است. مصطفایی، صاحب‌الزمانی را کاسبی خوش اخلاق، گشاده‌رو، محترم، هیئتی و مذهبی و درگیر کارهای خیر معرفی کرده و می‌گوید: «امروز مردم به قدری گرفتار مسائل اقتصادی و دنیوی هستند که گاهی به خانه، فامیل، محل کار، همسایه و محله خود توجه ندارند اما حاج حسین سال‌هاست عاشقانه تنها برای رضای خدا بدون دریافت حقوق، مزایا و پولی در راه خدمت به انقلاب، شهر، محله و مردم قدم برمی‌دارد و توانسته به گونه‌ای عمل کند که همه بتوانند به راحتی بگویند انسان خوبی است.»
---------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۲۰ به تاریخ ۱۳۹۵/۶/۲۹
کد خبر 760938منبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: سال عضویت سال فعالیت نماز جمعه حاج حسین سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۹۳۹۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داستان جذاب ثروتمندترین مسافر کشتی تایتانیک | او که بود؟ +تصویر
بالاترین مبلغ که پیش‌تر حدود ۱.۴ میلیون دلار بود، برای ویولنی پرداخت شد که هنگام غرق شدن کشتی نواخته می‌شد، که در سال ۲۰۱۳ در همین حراجی فروخته شد.
یک ساعت جیبی از جنس طلا که از جسد ثروتمندترین مرد کشتی تایتانیک کشف شده بود به قیمت رکوردشکن ۱.۵ میلیون دلار فروخته شد.
ایسنا در خبری نوشت: این ساعت طلا در حراجی هنری «اولدریج و پسران» به یک مجموعه‌دار خصوصی فروخته شد و رکورد گران‌قیمت‌ترین یادگاری‌های کشتی معروف تایتانیک را جابه‌جا کرد.
صاحب اصلی این ساعت، یک تاجر به نام «جان جیکوب آستور» بود که در سال ۱۹۱۲ میلادی در سن ۴۷ سالگی، پس از دیدن همسر جدیدش، مادلین، در یک قایق نجات با کشتی تایتانیک به اعماق اقیانوس رفت.
بالاترین مبلغ که پیش‌تر حدود ۱.۴ میلیون دلار بود، برای ویولنی پرداخت شد که هنگام غرق شدن کشتی نواخته می‌شد، که در سال ۲۰۱۳ در همین حراجی فروخته شد.
سخنگوی این حراجی به گاردین اعلام کرد ۱.۵ میلیون دلارِ پرداخت‌شده برای این ساعت شامل هزینه‌ها و مالیات‌های پرداخت‌شده توسط خریدار است. همچنین در این حراجی یک کیف ویولن به قیمت ۳۶۰ هزار پوند (۴۵۴ هزار دلار) با احتساب هزینه‌ها و مالیات فروخته شد.
«اندرو آلدریج» مدیر این خانه حراج گفت: قیمت‌های یادگاری تایتانیک در این حراجی کاملاً باورنکردنی بود. آنها نه تنها اهمیت خود مصنوعات و کمیاب بودن آنها را منعکس می‌کنند، بلکه از جذابیت ماندگار داستان تایتانیک حکایت دارند؛ ۱۱۲ سال بعد از غرق شدن این کشتی ما هنوز در مورد آن و مسافران و خدمه‌اش صحبت می‌کنیم.
او افزود: آستور به عنوان ثروتمندترین مسافر کشتی تایتانیک شناخته می‌شد و تصور بر این بود که در آن زمان یکی از ثروتمندترین افراد جهان باشد و دارایی خالصش تقریباً ۸۷ میلیون دلار معادل چند میلیارد دلار امروز ارزش داشت. آستور که یکی از اعضای برجسته خاندان ثروتمند آستور بود، به جای اینکه شانس خود را با کشتی نجات دیگر امتحان کند، آخرین بار در حال کشیدن سیگار و گپ زدن با یکی از مسافران دیده شده است. جسد او هفت روز بعد از اقیانوس اطلس پیدا شد و ساعت نفیس طلای ۱۴ عیار جیبی «Waltham» از او کشف شد.
کشتی تایتانیک در ساعت ۱۱:۴۰ شب در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲، با یک کوه یخ برخورد کرد و شروع به پایین‌رفتن در آب کرد. در ابتدا، آستور باور نداشت که کشتی در معرض خطر جدی باشد، اما بعداً مشخص شد که کشتی در حال غرق شدن است و کاپیتان بعد از نیمه‌شب تخلیه را آغاز کرده است، بنابراین او به همسرش کمک کرد تا وارد قایق نجات ۴ شود. همسرش مادلین آستور جان سالم به در برد و جسد شوهرش در ۲۲ آوریل در فاصله‌ای نه چندان دور از محل غرق شدن کشتی پیدا شد.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت